dinsdag 21 september 2010

Reuzenbuideldieren, sciencefictionfilms, identiteit, kunst en hoop

Mooie tekeningen van de uitgestorven Australische 'megafauna' - de buidelleeuw, de reuzenwombat en buideltapirs, om maar wat te noemen.

Sciencefiction wordt werkelijkheid: kleding die je op je lichaam spuit. Past perfect.

Altijd goed als er sciencefiction-films worden aangekondigd! Nu weer een verfilming van Ender's Game (Orson Scott Card). En een mogelijke film over robots van Steven Spielberg.

Nieuws over de voorgestelde verfilming van Miltons' Paradise Lost (wil ik nog een keer gaan lezen), over de oorlog tussen engelen en duivels. In 3D. De psychologische achtergrond van de val van Satan zal waarschijnlijk wat op de achtergrond raken. Maar ja, hier zal mijn liefde voor spektakel het uiteindelijk wel winnen van mijn goede smaak ...

Een interessante technologische ontwikkeling. Gewoonlijk loop ik met deze dingen wat achteraan, maar ik heb het gevoel dat ik nu wel eens een 'early adopter' zou kunnen blijken te zijn.

Meer over het altijd fascinerende onderwerp 'geloof en wetenschap': een van de astronomen van het Vaticaan, is niet zo onder de indruk van Stephen Hawkings opmerkingen: "Stephen Hawking is a brilliant physicist and when it comes to theology I can say he's a brilliant physicist." Maar ook niet van intelligent design. "It's another form of the God of the gaps. It's bad theology in that it turns God once again into the pagan god of thunder and lightning."

Op de blog Experimental Theology loopt een discussie over seksualiteit en het huwelijk uit op een discussie over genade: "Just think of the last time--whether with friends or family--where you, in your personhood, were greeted and experienced as an occasion of joy. That feeling is grace. And the life, death, and resurrection of Jesus is aimed at teaching us this: That is how God feels about you. You are God's occasion of joy." Precies wat ik vandaag nodig had om te horen!

Erik Velema snijdt op zijn blog een belangrijk onderwerp aan, namelijk waar we onze identiteit aan ontlenen: "Wanneer we de media vertrouwen zullen we nooit werkelijk voldoen aan het ideaalbeeld. We zullen altijd  ergens iets tekort schieten en wanneer we het uiteindelijk hebben gevonden zal het binnen no-time achterhaald zijn en uit de mode.  We zullen altijd een onrustig leven hebben wanneer we onze identiteit halen uit wat anderen van ons verlangen. ze vragen altijd meer van ons, het moet altijd mooier en groter en beter. We worden er doodmoe van.  We kunnen rusten van het rennen als we onze identiteit vinden in God ... Wie ben je? Ben je meneer trendy? Mevrouw modern? Heer rijkdom? Vrouw uiterlijk? Of ben je de geliefde? Gods geliefd kind?"

Goede woorden uit de Rabbit Room voor christenen met het verlangen kunst te scheppen. "In Christian circles we are taught to be so afraid of our humanity that we can’t conceive of firmly seeing ourselves as gifted without thinking we’re arrogant or proud. We are so afraid of sin that we miss out on God’s things - the development and use of those talents God has given us ... To love doing a thing is not selfish. It is one of the things God made us for - for our pleasure as well as His." Op dezelfde website een video van recensent en fantasyauteur Jeffrey Overstreet over de kracht van verhalen.

En samenhangend met mijn serie over hoop en wanhoop: deze wat oudere blog stelt dat het verschil tussen hemel en hel ligt in een keuze: "Hell is despair. Every time I despair of God's love I choose my own hell over heaven. Whenever I place my faith in myself and not God, no matter what type of earthly heaven I try to achieve, I always end up constructing my own hell. See, God never condemns us to hell... we condemn ourselves."