vrijdag 16 maart 2012

Links: Interessante manen, nieuwe mensen, grote ogen, afwassen, beloning werkt averechts

Een kaart van de VS in de stijl van de kaarten uit The Lord of the Rings.

De manen in ons zonnestelsel zijn heel interessant!

Interessante informatie over zoogdieren die in de tijd van de dinosaurussen heel succesvol waren - dit kwam door hun speciale tanden!

Over uitgestorven dieren gesproken: dit is misschien wel het meest gewelddadige fossiel dat ooit gevonden is: een vis stierf bij het eten van een vliegend reptiel, dat juist een vis had gegeten ... En wat te denken van een nieuwe fossiele mensensoort, die tot waarschijnlijk 11000 jaar geleden leefde in China, tegelijk met de moderne mens?

En de reuzenpijlinktvissen hebben de grootste ogen van het (tegenwoordige) dierenrijk - die zijn ge-evolueerd om te kunnen ontsnappen aan potvissen!

Een nieuwe stripboekverfilming, nu van Y: The Last Man - over een toekomst waarbij door een mysterieuze ziekte alle mannen (zowel van mensen als dieren) sterven, op één na.

Richard Beck van Experimental Theology wilde zich gaan houden aan een kloosterritme, maar dat had onvermoedde consequenties: "I eventually dropped my pursuit of a structured prayer time. I'm now using that time to do the dishes. Not that I've given up on prayer, it just remains an irregular practice. For God has called me, through the grace and power of the Holy Spirit, to do the dishes rather than to prayer."

Op Mockingbird wordt een interessant experiment beschreven dat aantoont dat het niet de mooiste carriere is om betaald te worden voor wat je graag doet. Want als je dat wat je eerst voor het plezier deed gaat doen om beloond te worden, verlies je het plezier dat je erin had. Dit blijkt uit een experiment gedaan bij kinderen. Er werd gekeken welke kinderen graag tekenden of kleurden. Die werden vervolgens in groepen verdeeld. De ene groep kreeg van te voren te horen dat ze beloond zouden worden voor hun tekeningen, de tweede groep werd achteraf beloond maar kreeg dat niet van te voren te horen, en de derde groep werd niet beloond. De laatste twee groepen tekenden even vaak en even enthousiast, maar de kinderen uit de eerste groep tekenden minder en waren er ook minder in geinteresseerd. De motivatie van buitenaf (straf/beloning) blijkt dus het averechtse effect te hebben (precies wat ik vaker heb betoogd op mijn blog). "You are driven at the fundamental level in most everything you choose to do by either intrinsic or extrinsic goals ...Extrinsic rewards can steal your narrative …if you are offered a reward to do something you love and then agree, you will later question whether you continue to do it for love or for the reward." Dit heeft ook religieuze consequenties, want het laat zien dat Paulus gelijk had toen hij betoogde dat de wet die straf en beloning uitdeelde, tot de dood leidde: "When works become a matter of righteousness, (and they almost always do), the works themselves suffer, as do the people doing them." De blog waar dit experiment op werd beschreven, met de interessante titel 'You are not so smart' is interessant om te lezen. Bijvoorbeeld dit stuk dat laat zien hoe we ons onbewust aan een groep conformeren en andere groepen automatisch gaan zien als de vijand. Of dit stuk dat laat zien dat of we seksueel door iemand worden aangetrokken, afhangt van de activiteiten die we samen doen. De opwinding van een spannende situatie blijkt tot aantrekking te leiden. Wij worden niet door onze ratio gedreven, in plaats daarvan verzinnen we verhalen om ons gedrag achteraf te motiveren. "Self-perception theory says you observe your own behavior and then, after the fact, make up a story to explain it. That story is sometimes close to the truth, and sometimes it is just something nice that makes you feel better about being a person." Het evangelie van Jezus is niet een nieuw verhaal dat we onszelf moeten vertellen om ons te motiveren. Het evangelie roept ons op onze zelf-rechtvaardigende verhalen waarmee we onszelf betekenis geven op te geven, los te laten. In plaats van verhalen over onszelf te vertellen (onze groep is goed, de ander is fout - om een voorbeeld te noemen), worden we uitgenodigd om God een verhaal over ons te vertellen. En dat verhaal is er niet een van straf en beloning, maar een aankondiging dat we al alle waarde en betekenis hebben die we zouden kunnen wensen, omdat Hij van ons houdt, zonder dat we er iets voor hoeven doen of zijn. In dat opzicht mogen we worden als kinderen en alleen zo kunnen we Gods koninkrijk ontvangen.

Wat Richard Beck schrijft op Experimental Theology sluit hier op aan, maar dan heeft hij het niet over de verhalen die we onszelf vertellen als persoon om onze daden betekenis te geven, maar de verhalen die we onszelf vertellen als cultuur: "The cultural god--Christian, Muslim, Buddhist, Jewish, etc.--tends to support and affirm the values of the culture imbuing the cultural values with eternity. But in truth the cultural worldview is really driving the show. "God" is just the metaphysical rubber stamp. At root, our "way of life" is the real god. Power in its various manifestations is our true god, our true religion. This is why political discourse is so heated. There's a reason why many people think President Obama is the literal Anti-Christ. Politics--the grasping at power--is our religion." Het religieuze verhaal wordt gebruikt om de culture gewoonte goed te praten. Dit artikel is wat ingewikkeld, maar de moeite waard. Het verheldert volgens mij tendenzen die ik bij mezelf waarneem. "Most Christians are pursuing self-esteem and meaning in exactly the same way as everyone else within the culture. Which is to say, so what if Christians think there is a God out there taking care of them now and after death? What really matters, spiritually speaking, is how American Christians just look like Americans in how they live." En zijn conclusie: "If we hold to a view of God that is idolatrous then that view of God has to die if we are to love others. But the deeper trick is in renouncing the way the death-denying culture insists that I construct my identity and self-esteem." We moeten afstand doen van de verhalen (persoonlijk of cultureel) waar we onze eigenwaarde aan ontlenen en God zijn verhaal over ons laten vertellen.

De worsteling met de culturele verhalen geldt niet alleen voor gelovigen, maar voor alle mensen. The Christian Monist gaat door met zijn eerlijke verdediging van zijn geloof, waarbij hij zijn vooringenomenheid toegeeft. Volgens hem houden ook atheisten zichzelf voor de gek doordat ze het universum betekenis toekennen die het zonder God eigenlijk niet kan hebben. "We, as humans, intrinsically scream of a longing for meaning. For us to be the product of a meaningless universe is an inconsistency. Francis Schaeffer described it as an evolutionary (speaking of the evolution of the human brain to the point of desiring meaning) failure. It would be like a fish in a water world, where there are no free gases, evolving lungs. It would totally inconsistent with their universe. So, if we humans, by chance, evolved the sense of wanting meaning, but living in a universe where there are none . . . well, there would be no greater hellish nightmare."